- ελαχιστος
- ἐλάχιστος3(ᾰ) [superl. к ἐλαχύς, μικρός и ὀλίγος] малейший, самый малый, наименьший
(γέρας HH.; δύναμις Her.; ναῦς μέγισται καὴ ἐλάχισται Thuc.; χρόνος Arst.)
ἐ. τὸν ἀριθμόν Arst. — численно ничтожный;δι΄ ἐλαχίστου (sc. χρόνου) Thuc. — в самое короткое время;τὸ ἐλάχιστον Her., Xen., Plat., ἐπ΄ ἐλάχιστον Thuc. и ἐλάχιστα Thuc., Plat. — по меньшей мере;παρ΄ ἐλάχιστον Dem. — чуть было (не);περὴ ἐλαχίστου ποιεῖσθαι Plat. — не ставить ни во что;ἐλαχίστου λόγου εἶναι Her. — иметь самое небольшое значение;ἔστι τὸ ἴσον ἐν ἐλαχίστοις δυσίν Arst. — равенство предполагает по крайней мере два предмета;ἐλαχίστου ἐδέησε διαφθεῖραι (τὸ πῦρ) Thuc. — огонь чуть было (их) не уничтожил
Древнегреческо-русский словарь - М.: ГИИНС. Дворецкий И.Х.. 1958.